Thank you my babies

Ni Hao! Chinees voor hallo en mogelijk nog andere dingen die ik niet begrijp.

Voor al zij die nagelbijtend thuis zitten te wachten op nieuws dat positiever is dan het vorige, vrees niet. Alles gaat prima. Birdie zingt hier net met haar schorre, premature stem dat people the people zullen helpen en ik heb het zelf mogen ervaren. Verschiet niet, gij allen... Ik ben namelijk helemaal uit het slop gehaald door een Marokkaan/Belg. Faycal is waarschijnlijk de grappigste Noord Afrikaan die er rondloopt en die zich nog in de fase bevindt waarin hij China haat, een fase die ik al dágen achter mij heb gelaten... de stakker... Hij probeert blijkbaar al jaren van zijn Marokkaanse nationaliteit af te raken, maar dat is naar het schijnt nog moeilijker dan voorrang van rechts te krijgen in Borgerhout. Hij is nog politiek incorrecter dan ik en dat kan ik wel appreciëren.
Hij is vandaag meegegaan op de door mij georganiseerde tour naar de terracotta warriors met mijn Canadese 65 plussers Jim en Corey (het gidsen zit in mijn bloed) en heeft zijn vlucht een dag verlaat om mee Mount Huashan te gaan beklimmen morgen. Voor gevoelige kijkers, niet gaan opzoeken. Voor de dommerikken die deze waarschuwing in de wind slaan, (google afbeeldingen van Xi'an, mount Huashan) er is ook een liftje naar boven, beeld u maar in dat ik dat naar boven neem!
Hij is nu waarschijnlijk nog cocktails aan het drinken in de bar, maar als hij niet sito presto naar bed gaat kan hij met zijn musceton aan iemand anders gaan hangen (gevoeligen: lees in een ander liftje gaan zitten).
Wordt vervolgd...

Survival of the fittest

Als er een waarheid is over de Chinezen, dan is het wel dat ze met veel zijn. Niet alleen reproduceren ze alles wat ze zien naar een goedkopere en vaak ook iets minder precieze versie, maar ze reproduceren ook zichzelf. Dat maakt dat er overal waar ik kom veel Chinezen zijn. Om dat te begrijpen moet je geen wiskundige zijn. Hun aantal zorgt voor nogal wat opstoppingen, en neen, dat heeft niets met de rijst te maken... Laat mij eens iets vertellen over het verkeer.
Chinezen nemen overal waar ze naartoe gaan de bus, de auto/taxi, de brommer, de fiets of de benen. Daarmee heb ik u in de juiste volgorde de rangschikking van transportmiddelen gegeven, van hoog, of pestkop naar laag, of gepeste. De zwakke voetganger bungelt helemaal onderaan als een kakkerlak die zich kranig moet handhaven (nieuw respect voor Jaques). In China rijden en gaan ze zoals mijn oma een kruiswoordraadsel maakt, horizontaal, vertikaal en diagonaal en de gevaren liggen overal op de loer. De brommer werkt hier niet op diesel maar op elektriciteit, zodat je hem enkel hoort aankomen als hij zijn klep openzet in de vorm van een gepimpte toeter. Het wrak mag dan met haken en ogen aan elkaar hangen, de toeter is chromed out! Een keer toeteren betekent 'move!' twee keer betekent 'move bitch!' en drie keer betekent 'move fucking bitch!!!!!!' of zo vertaal ik het toch. Het is allemaal Chinees voor mij. Meestal toeteren ze 9 keer, dus drie keer na elkaar 'move fucking bitch!!!!!!', heel snel, of 'uit de weg gij onnozel, stom, lang, Westers wicht!'. Ik vertik het te bougeren. Als ze een millimeter hebben, nemen ze die en rijden ze uw lange tenen eraf, anders maken ze een bocht met het evenwicht van een olympisch turner.
Ze negeren niet enkel voetgangers, maar ook verkeersregels en -lichten. In Chengdu staan er op de hoeken van drukke kruispunten mannetjes met een rode vlag de stille stieren op te wachten. Daarvoor gebruiken ze gretig hun fluitje om boven het getuut uit te komen en de kudde tot stilstand te dwingen. Wie doorgaat krijgt een walgelijke rode vlag op zijn smikkel. Iedereen stopt. Ik vraag mij af of hij die vlag en zijn fluit kan aftrekken (van de belastingen). Hoeveel zin had ik niet om met mijn verkrachtersfluitje naast hem te gaan staan en in zijn oor te toeteren. Jim Carrey comes to mind...
Misschien had ik mijn fluitje moeten gebruiken om een taxi tot bij mij te krijgen toen ik naar de vlieghaven wilde waar ik nu omver word gereden door karren(are you fucking kidding me?). Een half uur heb ik met 20kg op mijn rug, buik en zij staan zwaaien. Het had korter kunnen zijn, maar een Chinese troela, ik noem het een vachina, is er voor mij ingewipt. 20kg maakt een mens log... Mijn gezicht moet eruit hebben gezien alsof ik net tegen de rode vlag was gelopen, mensen keken mij nogal verschrikt aan en binnen de minuut had ik een taxi! De bus wil ik niet nemen. Dat zijn echte pestkoppen, met pukkels waar etter uitkomt. Ze rijden in mega plassen zodat je van kop tot teen onder de rochels zit en stinken naar 1000 Chinese scheetjes. Je kan er niet onderuit om ook altijd een Chinees te moeten aanraken. Er zijn een aantal luxes die ik mezelf gun, ik ben tenslotte geen 18 meer!

Of...

Of iets anders? Ik beslis in Peking, bij een potje eend...

Of, of, of...

O.k. Probleem... Graag jullie positieve meningen, gedachten, bedenkingen... Wie iets anders kwijt wil, kan uiteraard ook bij mij terecht, maar zet dan 'iets anders' in het onderwerp. Willen we dat afspreken?
Het probleem is het volgende, en ik ben zo blij dat dit een blog is, zodat niemand mij kan zien terwijl ik dit schrijf, op de grond, naast mijn dode kakkerlak Jaques, die nog altijd onder het glas zit omdat ik er bang van ben... Volledig miserabel, met een verstopte neus door de Chinese pollutie. Zelfs een wc ontstopper krijgt het fluitende geluid niet weg...
Maar nu kennen jullie het probleem nog steeds niet... Dit is een moment waarop ik mij afvraag wat mij in godsnaam heeft bezield dit te ondernemen. Momenteel (een moment dat reeds een week duurt) wil ik het liefst van al weg uit China, zelfs uit Azië. Mijn stoute schoenen zitten vol gaten, lopen onder water van de regen hier en doen pijn. Ik bedenk nu pas dat ik helemaal niet wil reizen als een armzalige tourist in treinen waar kinderen gewoon in het gangpad naar de wc gaan (heb ik van horen zeggen) of constant doodsangsten uitslaan in het vliegtuig, omdat ik niet met de trein wil. Ik geef het toe! Danaé (zus), ik ben ook een stadstrut! Een Antwerpse dan nog wel! En ik zit hier op de grond naast Jaques de kakkerlak te huilen. Omdat ik mezelf maar een aantal tranen per dag toelaat, moet ik dus actie ondernemen om de situatie om te keren.
De opties zijn de volgende: Ik ga verder door China via Xi'an en Peking naar Mongolië en loop het zeer waarschijnlijke risico dat ik mij miserabel blijf voelen en veel te veel geld uitgeef om weg te vluchten. En dan voel ik mij NOG slechter!
Of ik ga via Xi'an naar Peking en regel daar alles om naar Australië te gaan waar ik eigenlijk gewoon naartoe wilde om wat te werken en te reizen. En dan kom ik pas naar Azië terug als ik de fondsen heb om als een stadstrut te reizen of een maatje heb dat meewil, de schok is echt te groot voor mij alleen.
Of ik kom gewoon terug, werk wat minder hard en ga op zoek naar mijn dromen in eigen land. Maar dat wil ik alleen omdat ik hier naast Jaques zit, denk ik...

Spijs, drank en dagelijks brood

Laat mij alle mythes meteen ontkrachten... Volgende keer je naar de Chinees gaat en die gefrittuurde kippenblokjes bestelt hebt, met je bami en je nasi en je chopchoy met zoetzure saus, wees op je hoede, want je eet geen Chinees. Wat je op je bord krijgt is Belgisch eten, verkleed in Chinees. Ongelooflijk geniepig, maar zo is het nu eenmaal. Net als in Aalst met carnaval, is niets op je bord wat het lijkt. Ik zou het zalig vinden als er morgen plots gefrituurde kippenblokjes op mijn bord lagen, maar neen! Ik krijg een kom soep met een HEEL dier in, ALLES. Indien ik het zou bestuderen ben ik zeker er een lap leer in te vinden, of een klit wol! Als ik enkel het vocht durf te nemen wisselt de oma met mij van bord. Ze lijkt lief en schattig zoals alle oude Chineesjes, maar voor ik het weet ramt ze een heel karkas door mijn strot. Na al die jaren mijn hoofd in het kempenzand te hebben gestoken, leef ik nu oprecht mee met ganzen voor kerst. Over gevogelte gesproken, gisteren had ik TAK op mijn bord. Ik dacht: oh neen, nu al hond? Maar na wat hysterie bleek het Om DUCK te gaan, ah die Chinezen... Deze ochtend voelde ik mij niet goed. De sticky rice was heel de nacht aan mijn maag blijven kleven en oma zet daar een mega omelet met erwtjes en peekes voor mijn neus. WAAAAAA? Toen ik dan probeerde uit te leggen dat ik mij niet zo goed voelde, het trekken van snuiten is een universeel verstaanbaar dialect, wilde ze Chinese pillen met de trechter naar binnen kappen. 4 pillen de grootte van een Brasil nut(which is in fact a seed nvdr). Kheb naar twee weten afpingelen, want dat doet men hier (wist ik veel dat ik de andere twee bij het avondeten zou krijgen), maar enkel een fles cola heeft de rijst van mijn ingewanden weten losweken. Toen een Chinese puber mij er dan op wees dat Cola ongezond is (dan spreken ze ineens wel Engels) had ik hem bijna vast. Mocht ik ooit in de diplomatie terecht komen, ga ik mijn veto stellen tegen China (dan weten ze ook eens wat het is). We komen tot nu toe niet zo goed overeen. Maar zoals in elke relatie moet eraan gewerkt worden. Nog een paar dagen Shanghainezen (vind ik een goed woord) en dan denk ik maar eens andere creaturen op te zoeken, zoals zachte, fluffy panda's... Schattig! Maar dat dacht ik van Chinese omaatjes ook...

Als ik God of een andere mythische figuur moest bedanken...

Bedankt voor oorstoppen! Insecten en andere niet-lievelingsdieren maken rare geluiden snachts. Het lijkt alsof er een Chinees leger door de straten marcheert. Bedankt voor mijn balkamer. Super groot, super kitcherig, maar ook gewoon mijn plekje in Shanghai, waar wat rust heerst. De badkamer ernaast is perfect voor yoga met al de ruimte en spiegels, plus mijn wc bril is verwarmd (heb ik afgezet want kan blijkbaar zeer heet worden). Bedankt voor de toaster die Faith voor mij kocht de dag voor mijn aankomst. Het toastbrood komt er hopelijk ook aan. Yoghurt komt hier in melkflessen en melk in pakjes. Bizar. Bedankt voor alle super fijne cadeautjes van iedereen. Handige zakjes, lolly cake, geluksbrengers, centen en natuurlijk mooie herinneringen. Maar daar heeft God niets mee te maken. Dus bedankt jullie!