Ik loop nu reeds 28 jaar rond op deze planeet en het is tijd dat ik eerlijk ben tegen mezelf en de rest van de wereld. En wat is daarvoor beter dan een publiekelijk toegankelijke blog? Behalve twitter (maar dat is te kort) of tv (maar ik heb een camerafobie). Ik kom uit de kast!
Ik hoor plots een aantal harten niet meer kloppen, ADEM, ADEM! Maar het is nu eenmaal zo... IK KOM UIT DE KAST! De boerinnenkast. Ik hoop dat ik met mijn bekentenis (ik ben dat woord moeten gaan opzoeken, had bekenning geschreven en dat klonk niet helemaal juist) een aantal onder jullie geen extra grijze haren heb bezorgd (mama, papa), maar heel mijn leven al heb ik het gevoel dat er iets niet klopt, dat ik anders ben dan de doorsnee stadstrut en eindelijk besef ik wat er scheelt. Er zijn altijd tekens geweest: mijn keuze om professioneel in het zand te gaan ploeteren, mijn liefde voor veeteelt en dan vooral hun vlees (hoewel die liefde sinds een half jaar meer en meer is veranderd richting landbouw), de zoektocht naar de beste recepten uit de boerinnenbond kookboek en mijn wekelijkse nood aan boersin (boursin voor de hele tragen onder jullie).
Ik bevind mij nu een kleine week op de Jack boerderij. Meer dan 810 hectare land met meer dan duizend vleesstieren en meer dan 400 melkkoeien. Behoorlijk indrukwekkend. Toen ik hier aankwam was ik semi veganist, met mijn mimimale intake van vlees en mijn intollerantie voor lactose. Een hele week hier en ik ben weer een mega carnivoor en eet elke dag ijsjes (die er 's nachts weer uitkomen). Mijn ijzerwaarden zwingen de pan uit en plots vergeet ik niet meer alles (volgens mijn eigen theorie horen geheugen en vleesconsumptie samen). Heerlijk, puur vlees van de stier in de wei naast het huis is een luxe die maar weinigen van ons gegeven is. Ik eet het graag, vooral omdat ik weet waar het vandaan komt en dat ik zie dat de diertjes een uitstekend leven hebben met enorm veel vers, groen gras op het menu. Zij content, ik content. Alec, de boer en vroeger airhostes, echt waar, heeft net de melkboerderij bijgekocht zonder te weten wat dat inhield. De wetenschap achter boeren is ongelooflijk interessant en het feit dat het zo archaïsch is vind ik buitengewoon, ook al werken ze met technologische snufjes te vergelijken met de borstkolf voor mamas, maar dan voor uiers en met mega zuigkracht. De moeite om eens te zien,
Plots lijkt het mij geen slecht idee mij in te schrijven voor een nieuw tv programma genaamd vrouw zoekt boer. Ik vraag mij af of dat succes zou hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten