Ik loop hopeloos achter met het posten van blogs. Ik schrijf ze wel, maar meestal wanneer er geen internet in de buurt is en dan vergeet ik ze te posten. Bij deze vandaag dus twee! Dit is de twwede, maar die verschijnt boven de eerste dus vandaar deze algemene inleiding! Nu effe copy pasten dan wens ik u veel leesplezier!
Ik heb vandaag, ik spreek zondag 17 februari (ondertussen is het woensdag) in het jaar 2013, de boerderij verlaten om het noordelijke punt van het land eens te onderzoeken. Vier heerlijke kindjes, 1400 runderen die verse worstjes voortbrachten en prachtige landschappen werden ingeruild voor een goedkope mini huurauto die net geen 40 per uur haalt op een valsplat wegdek en vastrijdt in één millemeter zand, maar aan 160 per uur de bergen afracet en rond haar as kan draaien als ik een U turn moet uitvoeren. Maar ik klaag niet, ik klaag absoluut niet! Het is zelfs kei zalig, want ik ben 100 procent vrij. Ik kan plots, zonder aanleiding, gillen van geluk zonder dat iemand zich in een appel verslikt en sterft. Ik kan vanuit het niets remmen en aan 100 per uur een zijweggetje inslaan zonder dat iemand er een schedelbreuk aan overhoudt. Ik kan scheetjes laten zonder dat ik anderen vergas. En ik kan eten met mijn mond open zonder dat ik slaag krijg (smekken kan bijzonder bevrijdend werken, bijna therapeutisch heb ik vandaag ontdekt! Plus eten smaakt er nog lekkerder door.) Maar ik kan ook in eender welke prachtige baai gaan zwemmen (desnoods in mijn blootje want negen van de tien is er niemand) of stoppen voor een ijsje, of vijf ijsjes, of wijn gaan proeven en kopen...
Ik rijd rond tot ik de perfecte overnachting vind, altijd een klein beetje verder en het loont. Momenteel woon ik in een kleine cottage in de wei geschilderd in vrolijke kleuren waar ik dansend kan in rondhuppelen terwijl ik vals meezing met Florence en waar niemand mij scheef bekijkt omdat ik avocado in mijn haar smeer (mijn conditioner is op) en ondertussen alles over de vloer smos en ruik naar guacomole. Tussen spreekwoordelijke haakjes, niet proberen, want die avocado droogt op en wordt bruin, het lijkt dan alsof je een koeienvlaai over je bol hebt uitgesmeerd. Maar die fantastische vruchten kosten hier een euro voor vijf stuks dus ik eet ze en smeer ze elke dag! Ik ga zo dadelijk zien in welke kamers ik allemaal radslagen kan doen zonder ergens tegen te botsen. En morgen doe ik hetzelfde met zonnegroetjes. Aaaah vrijheid, het is een verslavend goedje. Daar komt nog eens bij dat ik mij in het allermooiste land ter wereld bevind, dat is gewoon een feit! Achter de ene hoek een wit strand, achter de andere een turquoise baai, achter nog een andere twee zeeën die tegen elkaar botsen en dan plots glooiende heuvels in alle soorten groen. Ik moet met schaamte bekennen dat de schoonheid op den duur saai wordt. Maar goed saai, aangenaam saai, prachtig saai.
Enfin, morgen ruil ik saai weer in voor een weekje Sydney en dan naar Melbourne! Voor een nieuwe job, daarover later meer. Ondertussen heb ik jullie hulp nodig. Met Pasen heb ik een weekje vrij en ik dacht nog eens op reis te gaan :-). Maar ik weet niet naar waar. Momenteel is het een nek aan nek race tussen Bali, Roratonga of Tasmanië. Jullie input wordt gewaardeerd en tegen dat het zover is kies ik met mijn onschuldige subjectieve hand een winnaar uit die een pakje zal ontvangen uit de winnende bestemming!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten